तहान
©_spandan_piyaache
-
_spandan_piyaache 44w
मी जर तहान झाले असते
तर कुणी दूषित झाला असते
यथावकाश सारेच मोहपाश झाले
जगणे कुठे भानात राहिले असते
वेड्यागत कुणी डाग दिले असते
अंगणात तुळशी तरी कशी वाढली असती
छेडलेल्या तारांचा कंप अभिशाप असता
खोटेपणाचे सोहळे आज जिंकले असते.
स्पंदन पियाचे -
*सकारात्मक अलक*
फुलांचे आयुष्य त्यांना कुठे माहित असते. अर्पण होऊनच वेचली जातात. सुवास संपला की ते निर्माल्य होतात. कधीतरी ते निर्माल्यदेखील पुन्हा जन्म देण्यासाठी एखाद्याचे आयुष्य होते
©_spandan_piyaache
piyuu ✍️✍️ -
_spandan_piyaache 120w
...
©_spandan_piyaache -
baahon me shaam ki chahat karte ho
to pyar ka naam kyu badnam karte ho
isi ki wajah se yakin nahi he duniya par
©_spandan_piyaache -
_spandan_piyaache 121w
मैत्री
शाळेचा पल्ला सूटल्यापासून
काॅलेजातली हाय क्लास माणसं
मैत्रीच्या नात्यात बसत नव्हती
फाऊंडेशनमध्ये सदानकदा हिंडायची
हौशीने उगाच चमचमती चांदणे दिसायचे
पोह्याचा तो डब्बा कुठेच दिसत नव्हता
ऐपतीत राहून स्वत: चेच सवंगडी झालो
आरशात मन हसून मलाच टवटवीत करायचे
डिजिटल आयुष्यात नाती अपडेट होतात
खोटी सारी इमोजीस घेऊन यायचे
साला, गप्पा टप्पा समोर होतच नसायचे
आॅनलाईन मैत्रीच्या बाता कधीच संपल्या
स्पंदन पियाचे
piyuu ✍️✍️सवंगडी
शाळेचा पल्ला सूटल्यापासून
काॅलेजातली हाय क्लास माणसं
मैत्रीच्या नात्यात बसत नव्हती
फाऊंडेशनमध्ये सदानकदा हिंडायची
हौशीने उगाच चमचमती चांदणे दिसायचे
पोह्याचा तो डब्बा कुठेच दिसत नव्हता
ऐपतीत राहून स्वत: चेच सवंगडी झालो
आरशात मन हसून मलाच टवटवीत करायचे
डिजिटल आयुष्यात नाती अपडेट होतात
खोटी सारी इमोजीस घेऊन यायचे
साला, गप्पा टप्पा समोर होतच नसायचे
आॅनलाईन मैत्रीच्या बाता कधीच संपल्या
©_spandan_piyaache -
मेणासारख व्हायचय
वितळण्याची तमा नाही
आत्मा हा वेडाच जीवे
आठवण होऊन विझेल
©_spandan_piyaache -
कुणी इतकं गोड राहू नये
नंतर रसमलाई फारच
गोडधोड वाटेल
©_spandan_piyaache -
सहजच
जान म्हणणारे
काळानंतर जीव घेतात
न सांगता मायनस होतात
©_spandan_piyaache -
जरासा सुगंध ओघळला
मनाचा थांगपत्ता न उरला
©_spandan_piyaache -
कोळश्याला थोडी माहितीय. त्याच अपार सौंदर्य खाणीत दडलेल आहे ते. हिऱ्याला जशे चमकणे आले तसे कोळशाला ठिणगी पाडून ऊब देता येतं. कुठलच कार्य छोटं नसते.
©_spandan_piyaache
-
Police during lockdown
तुम्हला तर काही होणार नाही,तुम्ही तर अजरामर आहात
बाहेर पोलिसांना त्रास द्यायला चांगला वाट?
त्यांच्या घरच्यांना विचारा,परत आलेला माणुस बघुन त्यांना किती बर वाट
दांडुका देतो पोलिस पण ते मुद्दामुन नाही
तुम्ही तर शिकलेले आहात तुम्हाला अक्कल नाही
तुम्हला तर काही होणार नाही,तुम्ही तर अजरामर आहात
डाॅक्टर,पोलिसांना तुम्ही मारता
ते काम करतात तस ठामपणे एकदा उभे राहुन दाखवा
काही लोक त्यांना देवदुत म्हणतात
अस ऐैकलय मदतीच्या काळात लोक खोट बोलत नसतात
कर्तव्य आहे आपले आपण त्यांचे आभार मानावे
कदाचित मदतीला धाऊन आलेल्या लोकांना देवदुत म्हणावे
तुम्हाला तर काही होणार नाही,तुम्ही तर अजरामर आहात
घरी बसलात ना,बसायचच आहे
बाहेर जाऊन तरी काय करायच आहे
जीव द्यायचा आहे,पण ते अभिमानाने कोरोनामुळे नाही.
घरी बसुन कंटाळा आला असेल,बोर झाला असाल
तोच मोबाईल,टी.वी. वापरुन वैताग आला असेल
पण तेच वापरुन जर जीव वाचणार असेल
तर काय हरकत आहे...
जीव द्यायचा आहे,पण तो अभिमानाने कोरोनामुळे नाही
त्या चार भिंतीमध्ये कोंढल्यासारख वाटत असेल
घर खायला उठला असेल ना?
पण पोलिसांचा दांडुका खाण्यापेक्षा ते बरच आहे की...
जीव द्यायचा आहे,पण ते अभिमानाने कोरोनामुळे नाही
टी.वी. वर तेच परत परत बघुन कंटाळा आला असेल
पण लक्षात ठेवा टी.वी. परत परत बघता येईल
मात्र आयुष्य जगायला एकदाच मिळत...
जीव द्यायचा आहे,पण तो अभिमानाने कोरोनामुळे नाही
खुप जनांना भेटायच असेल पण,
आता भेटुन कोरोना शेअर करण्यापेक्षा
नंतर भेटुन आठवणी शेअर करा... -
ashwinilike 115w
माणुसकीचे वृक्ष
माणुसकीचे वृक्ष उभे दिसतील,
प्रत्येक चौकात,
अजेय वीरांसारखे...
पळत असतील एकेका रुग्णासाठी
घरच्या जिवलगांप्रमाणे...
वाटत असतील घासातील घासही,
खर्या मातेप्रमाणे...
आपल्याला बनता आलेच नाही,
माणुसकीचा वृक्ष जरी,
शांततेने बसू शकतो का??
आपण आपल्या घरी तरी??
त्यांच्या कृतीचे अनेक,
(गैर)अर्थ काढण्यापेक्षा,
त्यांच्याच सावलीत बसणे,
सोपे बाहेर जाण्यापेक्षा...
लेखन✍️,
कु. अश्र्विनी सविता-शिवाजीराव लिके ©
©ashwinilike -
पानगळ
ईवल्या त्या बीजाचे वृक्ष मोठे जाहले,
बहर फुला- फळांचा अन् आनंदी अंतरे,
न कळे त्या बीजास असे सोडूनी त्यास कोठे जाते,
पान ते मुळापासून का असे दूर जाते?
ऊन - सावलीत पानांना त्या मुळांनीच पोसले होते,
मुसळधार वर्षावात ही वृक्षानेच जपले होते,
सळसळत्या वादळातही अंतर न देणारी पालवी,
आताच निघोनी जावी असे काय जाहले होते?
वसंताच्या चाहुलीने शिशिरास हाक दिली होती,
सुकलेल्या पानांना वाहून नेण्याची तयारी केली होती,
ही चक्रे ऋतुमानाची वृक्षास त्या उमगत नव्हती,
पाचोळा असली तरी ती त्याचाच अंश होती!
जगण्याचे गुपीत होते पानांचे गळणे,
आज बहरणे, उद्या कोमेजणे;
कोमेजुन गळून पडणे आणिक..
पाचोळा बनून वाऱ्यासोबत वाहून जाणे.
आयुष्य ही असेच असते ना गं सखी!
आप्त सोबती असता, अप्रूप नसते तयांचे,
हळूहळू कोमेजू लागतात तेव्हा जाणवते की -
बहरलेल्या वृक्षास मी कधी नाही कुरवाळले,
आता जीर्ण फांद्यास त्या माझे म्हणावे लागले!
©sayachandra -
vaebou 119w
स्नेहाचे शिंपले
आयुष्याचा समुद्रकिनारी
शोधतो मी स्नेहाचा शिंपला
किनारी त्या चालताना
पाय अडचणींच्या रेतीमध्ये रुतला
वेचताना ते शिंपले
एक बोटांमध्ये टोचला
रक्ताचा एक थेंब
समुद्राने खेचला
लाट उसळली मोठी
अन वाहून गेले शिंपले
मन पिसाळले रागाने
हिरावले सुख आपले
पुन्हा आली ती लाट
भय मणी दाटले
खळखळून हसला समुद्र
अन हजारो शिंपले वाटले
वेचू लागलो मी पुन्हा
ते साजिरे शिंपले
शोधू लागलो कोणत्या शिंपल्यात
नियतीचे मोती लपले
©vaebou -
sanjweli 117w
औषध
माणसा तू कर पाप
दे दोष देवाला
प्राणी पक्षी लतावेली
माणसा सोडले का तू कुणाला
भोग फळे आता कर्माची
माणुसच घाबरतो आता माणसाला
घाई हातपाय धुण्याची
सांग असा कसा रे तू बाटला
गर्दी तुझीच रे माझ्याच दाराशी
माणसा तुम्हीच बंद केले रे देवळात मला
बंद कर माणसा
तुझी नाटके सगळी
भोग आपआपल्या कर्माचा
सांग येथे कोणा चुकला
घडे भरली आता पापाची
दोष देण्याचा ठेका तरी
नाही कसा रे चुकला
जैसी करणी वैसी भरणी
आता घाबरतोस कशाला
तुझ्या जीभेचे चोचले
सुटायचे कसे पाणी
तुझ्या रे तोंडाला
चुकीला कुठली माफी नाही
निसर्ग जालीम औषध सा-याला
©मवि -
sagar_09 140w
@saralachavan tai mule lihile he kavita tyachya kavitecha ch aadhar ghetla ahe
#sgr09 #marathi #sansarसंसार !
अरे संसार संसार
नाही शंकेला तिथे स्थान
प्रेम दोघांत ते अपार
राखावा दोघांचाही तिथे मान
अरे संसार संसार
दोन परिवारांचा तो मेळ
कोणाचे ना कोणावर उपकार
साराच विश्वासाचा तो खेळ
अरे संसार संसार
फुलला प्रीतीचा हो गुलाब
सुगंधित झाला सारा परिसर
झाले दोघांचे एकच हो नशीब
अरे संसार संसार
नाही सोपा रे हा त्याग
होई एकमेकांचा ह्यात स्विकार
दोन जीवांचा एकच हा भाग !
©sagar_09 -
sagar_09 137w
स्पर्श !
देह माझा नाही तो निराळा
तरी भावनांचा खेळ हा आगळा
जन्मदात्यांनाच माझे अस्तित्व नकोसे वाटे
ह्या गुलाबालाच सहन न व्हावे स्वतःचे काटे
विधिलिखित असते सर्वच ते म्हणतात
खरचं असतो कोणी देव त्याला सर्व पूजतात
देवा , माझ्या नशिबी का मग हा त्रास
टवटवीत सुमन तरी न त्याला वास
स्पर्शाची व्याख्या सर्वांसाठी वेगळी
माझी तर जीवन कहाणीच निराळी
ज्या स्पर्शाने सर्वांना मिळते सुखमय अनुभुती
त्याच स्पर्शाची का वाटावी मज ती भिती ?
कोणी म्हणे त्यास जीवन आपले
पण मजसाठी सारे ते किळसवाणे
माझ्या अस्तित्वाचा का असा तिढा
समाजाने घातलाय लज्जेचा त्यास वेढा
नाही सहन होत पुरूषास स्त्रिचा स्पर्श
नाही रूचत स्त्रीस पुरूषाचा स्पर्श
अवघड आहे मानण्यास ह्या गोष्टी
पण बदला एकदा तुमची विचारदृष्टी !
©sagar_09
एक कथा वाचली खूप मस्त होती "स्पर्श" असे तिचे नाव
समाजातील खूप महत्त्वपूर्ण विषयावर आधारित आहे
प्रतिलिपी ह्या app वर आहे एकदा नक्की वाचा
त्यावरुनच हे लिहिले आहे
#sgr09 #social #marathi #pod।। स्पर्श ।।
( मथळा पाहा )
©sagar_09 -
mahi_ghane 146w
बाप्पा
श्रावण सरला मेघ बरसला तुझे आगमन झाले
ढोल ताशे टाळ मृदुंग सारे नाचत आले
दुर्वा हार अन रांगोळ्यांनी प्रतिष्ठापना केली
सायंकाळी आरतीला घरभर गर्दी झाली
पंगती बसल्या पुरणपोळीचा पहुंचारही झाला
मित्र मंडळी स्नेही व्याही भेटी गाठी झाल्या
दिवस सरले दाही
आता विसर्जनाची घाई
निरोप तुझा घेतो म्हणत डोळे भरून आले
भूकाळातील ह्या आठवणींचा मला फारच हेवा वाटतो
कारण आजकाल त्या डी जे समोर उगाच समूह दाटतो
आगमनाच्या नावाखाली मिरवणुकांची स्पर्धा लागते
भली मोठी प्रतिमा तुझी पण प्रदूषणाची खंत वाटते
विरळ झाले देखावे आणि उरला फक्त दिखावा
अट्टहास इतकाच की हा उत्सव तरी टिकावा
©mahi_ghane -
anil_ugreja 120w
It is not necessary to have profit in everything, sometimes there is sympathy for the loss of food, only for that experience which is useful in your life.and by the way, if you have been condemned by someone and with that you are trying to convert that blasphemy into praise, then that condemnation is necessary.and when a person who has gone through all these experiences finally emerges and comes out of the world, that is called profit.
Profit
Appreciate or condemn
The profit is yours
Because
Praise inspires
And
An opportunity to rectify the condemnation.
©anil_ugreja -
adityadalvi25 125w
दृष्टदुर्जन
वावरले प्रत्येक ठिकाणी तरी सुख ना भेटले त्रिभुवणी
किंमत करीत राहिले दुष्ट दुर्जना ची
पण कधी ना मिळवता आली त्यास जनतेच्या अभिमानाची
©Aditya Dalvi
